مثنوی لکی وارو مایه هوار، ار کش و هُمار منگوی ار زمی، چوی کِله سوار گِلی صدمن آو، هُم نشینَسی مال ایر رمنه، لافاو دینَسی کُنه آسمو ، پوس پیتاره خِنِک بردیه، هِرَرَج ایواره هزارُن کُنا، ار روی سینَسی بن پیته بره دراوینَسی چوی انو داری، شیپه مکیشی پلوم ار...

بگری ای ابر روح افزا براین خشکیده جان با من رها کن شعر پاییزی ، بهاری بی خزان با من وضو در عمق چشمانت ، تیمم بر سر و زلفت نمی خواهم قضا گردد، شود باطل،اذان با من بیا جانا به دلداری ببر هوش از بنی آدم بزن پیمانه ای...

یاران کژاوه هویر هات ئو دیار چیت جا بستی ار مینگی هروار کَلِ چیت ژنی ار گُل بونِ صو حویر پاشیتی شمومیِ ناز دار زلیخا آسا هوشِی وه سر چی یخه واز کردی مونگ شو سوار دسمال حریر روژِ بازی هواز پیَن کردی سفره لویت و لات و ژار انس...

خانه ام کلنگی است از هر روزنش …. تاریکی در زایش است زیر دندان سالها… بامش، کفک زده است حصارش طعم ماندگی می دهد آسیاب بی آب زمانه می گردد و می خندد… برف می ریزد در کام جوانی سقف این خانه هنوز… از چشم کور آرزو… چکه می بارد...